πόρω

πόρω, assumed as [tense] pres. to [tense] aor. [voice] Act. ἔπορον and [tense] pf. [voice] Pass. πέπρωμαι: no example occurs of [tense] fut. πορῶ, [dialect] Aeol. πόρσω, cited by EM683.54:

I [tense] aor. ἔπορον, Hom. mostly without augm.; part.

πορών Il.21.80

, Od. 19.460, A.Pr.946; inf.

πορεῖν S.OT1255

:—furnish, offer, give, of things, π. ἀμφιφορῆα, δέπας, δόρυ, δῶρα, ξεινήϊα, ἕδνα, εἵματα, ἵππον, κρέας, μελίην, οἶνον, ὅπλα, τεύχεα, τόξον, φάρμακα, χλαῖναν, Il.23.92, 24.234, 23.893, Od.4.130, Il.6.218, 16.178, Od.5.321, Il.23.540, Od.8.477, Il.16.143, Od.9.360, Il.19.21, 7.146, 15.441, 4.219, Od.14.460; of conditions or qualities,

π. μαντοσύνην Il.1.72

;

νόον Od.10.494

; πένθος, κακά, θάνατον, etc., 19.512, 9.460, 18.202, etc.;

τιμήν Hes.Th.904

; εὖχος π. fulfil a wish, Od.22.7;

ἀνδρὶ παράκοιτιν π. Il.24.60

;

θυγατέρας π. ϝἱάσι Od.10.7

; πόρεν δέ οἱ υἱόν he gave her a son, i.e. begat one upon her, Il.16.185;

οἱ ἔπορεν χρυσόν Pi.O.13.77

; ἀγλαΐαν, αἶσαν, κῦδος, etc., Id.I.2.18, N.6.47, P.4.66, etc.; π. τινὶ γέρα, δωρεάν, τιμάς, etc., A.Pr.108, 616, 946, etc.;

ἔπορε χρήματα Eup.12.2

D. (s.v.l.);

λύσιν εὐαγῆ S.OT921

;

Κύκνον θανάτῳ πόρεν Pi. O.2.82

; ὅρκον π. offer to take an oath, A.Eu.489: c. inf., πόρε καὶ σὺ κούρῃσιν ἕπεσθαι τιμήν [so as] to attend on them, Il.9.513, cf. 6.228;

νιν . . πόρε Κενταύρῳ διδάξαι Pi.P.3.45

: abs., σοὶ θεοὶ πόροιεν, ὡς ( = οἷα)

ἐγὼ θέλω S.OC1124

.

2 = πορεύω, bring, εἴ τις . . δεῦρο Θησέα πόροι ib.1458.

II [tense] pf. πέπρωμαι, only [ per.] 3sg. πέπρωται (Hes. also in [tense] plpf. πέπρωτο):—it has or had been (is or was) fated, c. acc. pers. et inf.,

ἄμφω γὰρ πέπρωται . . γαῖαν ἐρεῦσαι Il.18.329

, cf. Pi.O.8.33, E.Alc.21: c. dat. pers. et inf.,

οἱ πέπρωτο . . δαμῆναι Hes. Th.464

, cf. 475;

τί γὰρ πέπρωται Ζηνὶ πλὴν ἀεὶ κρατεῖν A.Pr.519

, cf. 815, Antiph.227.10; πεπρωμένον ἐστί, = πέπρωται, ὁπποτέρῳ θανάτοιο τέλος πεπρωμένον ἐστί Il.3.309;

ὅτῳ θανεῖν μέν ἐστιν οὐ πεπρ. A.Pr.753

;

ἐκ θεῶν πεπρ. ἐστὶ πολέμους γίγνεσθαι X.HG6.3.6

.

2 part. as Adj., of persons, destined to a thing,

ὁμῇ πεπρωμένον αἴσῃ Il.15.209

, cf. 16.441, E.Tr.340(lyr.).

b abs., destined,

π. βασιλεύς Pi.P.4.61

;

τὸν πεπρ. μόρον A.Fr.362.4

; βίος π. one's natural life, Pi.P.6.27;

τὸ μόρσιμον π. Id.N.4.61

; ἀρετὰ π. ib.43; π. αἶσα, ξυμφορά, etc., A.Pr.103, S.Ant. 1337, etc.;

ὅταν ἔλθῃ τὸ π. τέλος X.Mem.2.1.33

; ἡ π. (with and without μοῖρα) appointed lot, Fate, Destiny, Hdt.1.91, E.Hec.43, etc.; twice in Isoc., 1.43, 10.61 (also, οὐ ταῦτα ταύτῃ μοῖρά πω τελεσφόρος κρᾶναι πέπρωται, i.e. ἡ πεπρωμένη μοῖρα οὐ ταῦτα ταύτῃ κρανεῖ, A.Pr. 512); also,

τὸ π. Pi.Fr.232

, A.Ag.68 (anap.), 684 (lyr.), E.Rh.634;

τὰ π. Id.Ion 1388

, etc.—Poet. word, [tense] pf. part. [voice] Pass. being used rarely in Prose (v. supr.). (Cf. Lat. pars, portio.)